Uit de oude doos: Piet en Tinus Gomes waren twee handen op één buik

De vroegste herinnering die Piet Gomes heeft aan zijn grote broer Tinus begint bij het wonen aan het buffelpadje en het gaan naar de Sint Vincentiusschool in Warmenhuizen: “Na deze school bezocht Tinus de Ambachtsschool aan de Bergerweg 1 in Alkmaar. Daar volgde hij twee jaar de richting metaal en daarna deed hij nog een jaar de automonteursopleiding. Tinus was meer technisch onderlegd dan ik. Na drie jaar werken bij enkele autobedrijven, ging hij op zijn achttiende, nadat hij zijn groot rijbewijs had gehaald, bij vader Arie aan de gang als chauffeur. Ik volgde twee jaar later en reed samen met Tinus heel Europa door. Vrachtladingen vol scheepsproviand naar Venetië en Bordeaux. Levensmiddelen, maar ook motoronderdelen. En alles met de hand lossen.”

Naar Oslo en Stockholm transporteerden de gebroeders Iers diepvriesvlees: “En dan laadden we in Hamburg of Lübeck allerlei goederen naar Nederland. Heel veel Nederlandse groenten hebben wij gereden richting Duitsland voor de Amerikaanse legertroepen die daar gelegerd lagen na de Tweede Wereldoorlog. Natuurlijk ging er af en toe wel eens een Krupp of Henschel vrachtwagen stuk onderweg. Dan kwam het technisch inzicht van Tinus altijd goed van pas. Als we de boel zelf niet konden repareren, werd de hulp van een monteur uit Warmenhuizen ingeroepen. Zo stonden we een keer in Koblenz stil met motorpech, een kapotte zuiger. Dat euvel werd gewoon ter plekke hersteld.”

Toen Arie Gomes in 1970 vrij plotseling overleed volgden Piet en Tinus hem op. “Ik richtte mijn activiteiten op het transportdeel en Tinus op de verkoop van vrachtwagens. Als verkoper van vrachtwagens wist hij als geen ander waar hij over sprak. Vader was ooit begonnen met Krupp en daarna volgde Henschel. Het in 1972 verkrijgen van het Mercedes-Benz vrachtwagendealerschap was een grote verdienste van Tinus. Toen de eerste gesprekken over samenwerking met Centraal in Alkmaar op niets uitliepen, bouwden wij in 1983 de nieuwe garage in Warmenhuizen. Daar startte later mijn zoon Carl als monteur en Peter als verkoper. Helaas was het Tinus en Marian niet gegeven kinderen te krijgen.” Tinus was een mensenmens die met groot gemak bij iedereen over de vloer kwam. “Grote of kleine klant, hij had altijd tijd voor een koppie. Zijn kracht lag in het leggen en het onderhouden van contact,” zegt Piet. “Wat het geheim van ons partnership was? Onze samenwerking was er gewoon. Het bedrijf laten draaien, ging bij ons lopende voort. Tinus wist wat ik belangrijk vond en dat was omgekeerd ook zo. Vaak hadden we aan een half woord genoeg. Iedere dinsdagavond gingen we samen bij Tinus boven biljarten - libre - en dan bespraken e ook wel eens wat. Biljarten kon hij twee keer zo goed als ik. Nooit heb ik een spelletje van hem kunnen winnen.”

Piet besluit met de laatste woorden die hij uitsprak bij de uitvaart van Tinus: “Hij was tot zijn laatste dagen betrokken en heeft altijd een adviserende rol gespeeld. Ondanks dat we het als broers misschien niet altijd met elkaar eens waren, kwamen we er altijd met elkaar uit. We hadden veel respect voor elkaar.”

----

In memoriam
Tinus Gomes 31 oktober 1934 - 10 maart 2024